Zeyneple konuşa konuşa ona karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım, çünkü onunla rahatça konuşurdum her zaman iyi zaman geçirirdik mesajlaşırken.Ama kendimi durdurmaya çalıştım, onu ben asla göremezdim. Ayrıca onun dersleri çok güzeldi, bana hep çalıştığından bahsederdi. Muhtemelen Türkiye'deki iyi ünilerden birini kazanacaktı. Kaldı ki açılsam bile belli oluyordu bana arkadaşça yaklaştığı... Kendi benliğimi de sorguladım."Kanka ayağı züt ayağı" olayına dönmüştü ama inanın ben böyle olsun istememiştim. Benim başka muallaklerden ne farkım kalcaktı böyle yapınca. Devamlı içimdeki hisleri söndürmeye çalıştım o asla bilmesin daha iyi deyip durdum kendime.

Onun nelerden hoşlandığını,en sevdiği şeyleri, nasıl bir hayatı olduğunu ailesinin nasıl olduğunu,ve daha birçok şeyi biliyordum.Bu işin sonu nereye varacaktı. insan hiç görmeyeceği biriyle daha ne kadar tutunabilir ki ? Burdan kalkıp yanına gitmeyi bırak ailem internetten birisini bulduğumu öğrense elli tane laf işitirdim boş şeylerle uğraşma derlerdi.