Ne yapcağımı bilemedim. Babamlar aklıma geldi, onları arayım dedim. Cebimi yokladım telefon yok. Kendimi birden sokağa attığım için almayı unutmuşum. Hemen eve doğru yola koyuldum. Gün yine bitmek üzereydi. Saatler ilerledikçe sokaktaki insanlar azalmaya başladı. Nereye gidiyorlar bilmiyordum. Yol üzerindeki dükkanlar kapanmaya başlamıştı. Sokaklarda tek tük adamlar vardı. Zaman geçtikçe onlar da kayboluyorlardı. Daha eve varmamıştım, yine yalnız kalacağım korkusuyla yoldaki apartmanların kapısını çalmaya başladım, tüm kapılar kapalı. Zillere basıyorum ses seda yok.

Hava kararmadan eve gideyim dedim, hem Ahmet'i de görmüyorum belki eve dönmüştür.
Evin sokağına vardığımda tüm dükkanlar kapalı. Binaların falan pencereleri falan hep kapalıydı. sabah top oynayan çocuklar yoktu ama oynadıkları yerde topları duruyordu. Yalnızca gündüz gördüğüm dilenci yine sokağın köşesinde oturuyordu. Siyah çarşaflı kadın bir dilenciydi. Eve doğru ilerlerken dilencinin önünden geçecektim. Tam önünden geçerken çarşafının altından elini çıkardı ve bacağımdan tuttu..