iri yarı görünen liderleri hala kapının önünde bekliyordu. Hiç biri içeriye giremiyordu. Kaç saat bilmiyorum ama gece ortalarına kadar onlar dışarda biz içerde bekledik. En sonunda bir hareketlenme oldu ve bir tanesi kapıdan içeri girdi. Hepimiz şaşırdık nasıl olur dedik. içeri yavaş adamlarla bize doğru geliyordu. imam da dahil ne yapacağımızı şaşırdık. Bize doğru gelen yaklaştıkça daha belirgin hale geldi, bu gelen bir kadındı. Ev sahibemiz Nihal Hanım..

Üzerinde uzunca siyah bir elbise vardı, yine ortaçağ kıyafetine benzer. Boynunda liderlerine nazaran daha ufak bir zincir vardı. Bana doğru yüzünde sinsi bir gülümsemeyle yaklaştı. imam sordu; Nasıl? dedi. Nasıl sen buraya girebildin? Kadın beni gösterdi, ona sor dedi. Ben de dahil hiç birimiz bir şey anlamadık. Dudağın nasıl yaran sancıyor mu dedi ve güldü. Dedi: "Senin kanını yuttum ben, senin bir parçan bende. Senin girebildiğin yere ben de girerim!"