ben bi kumar oynadım. tutmazsa daha da rezil edecektim belki kendimi ama başka çözüm gelmedi aklıma.bir akşamüstü gittim semtine. aradım açmadı. mesaj attım her zaman buluşmak için sözleştiğimiz yerde olduğumu söyledim. cevap gelmedi. yarım saat falan bekledim herhalde. mesaj geldi o sıra."hala orda mısın". "evet" dedim.bu gelişmeden bi yarım saat sonra geldi huur. kalktım oturduğum yerden."neden burdasın" dedi."engel olamadım" dedim."deneriz bi daha, yine olmazsa daha uğramam buraya,ama şunu bize çok görme" dedim üstüne.bir şey demedi. geçtik bir park vardı hemen arkada.bu konu konuşulmadı. havadan sudan, kendinden bahsetti biraz,ben de anlattım bir şeyler. gülüştük,hatta bir ara elini tuttum onun. kızsam da özlemişim. soğuk havalarda bile sımsıcaktı elleri. avuç içini yanaklarıma sürdüm. sonra öptüm bir kez. hiç gözünü kaçırmazdı dimdik bakardı sürekli, hatta öyle bakardı ki bazen senin konuşmalarına dahi yön verirdi.o an dudaklarımı ellerinden çektiğimde gözünü kaçırdı, yere baktı.bir şey demedi yine."gidelim mi" dedi. beni otobüse bindirdi.eve dönerken o gün sokakta bir köpekle karşılaştım. hiç görmemiştim daha önce buralarda. direk takıldı peşime süte doğradım ekmeği verdim önüne. daha takılacaktık birlikte belli. ben de adını keita koydum. abdul kader keita. ayrılmadı kapının önünden. aynı gece bir mesaj."deneyelim". "şimdi gibtim ananı işte" diye naralar attım.hem seviyordum kaşarı hem de kendime verdiğim sözü biliyordum. düşündüm o gece son bir kez daha. planı rafa kaldırıp buna tekrar kaptırsam kendimi uzun soluklu olmayacak yine. gururumun kırıldığıyla kalırım.bir sürelik tatmin için kendimize olan saygımızı kaybedecek değiliz.