Bu rüya olmalı dedim kendi kendime, kesinlikle rüya olmalı. Kendimi cimciklemeye başladım. O yetmedi kendime tokat atmaya başladım. Yok uyanmıyorum. Banyodan geriye döner dönmez kadını karşımda buldum. Kapıdan içeri doğru girdi ben de korka korka banyonun ortasına doğru gittim. içeri girdi kapıyı kapattı. Sonra kocası yattığı yerden kalktı o da bana doğru geldi. Banyonun ortasında 3 kişi ayakta dikiliyorduk. Hiç bir şey demiyorlardı. Ben korkudan ödüm takuma karışmış ben de birşey demiyordum. Bir süre öyle bekledik. Ben artık zütüm zütüm kapıya doğru yönelmeye başladım. Kapıyı açtım yavaşça son kez yine arkama baktım. Onlar banyonun ortasında hala hareketsiz bir şekilde dikiliyolardı.

Ben yine sokak kapısına koştum. Kapıyı açtım ve hele şükür dışarı açıldı. Bir bahçedeydim. Hava hala tam kararmamış, güneş hala batmamıştı. Bahçeden çıktım sokağa ulaştım. Bizim sokaktı burası artık kurtuldum derken. Etrafta kimse olmadığını farkettim. Durmadan koştum. Tüm dükkanlar kapalı, kepengleri inikti. Biz küçükken nüfus sayımlarında sokağa çıkma yasağı olurdu, sokaklar bomboş olurdu, aynı onun gibiydi. Benden başka bir kişi bile yoktu. Koştum durmadan koştum önüme bir kişi çıksın diye dua ede ede koştum, o evden kurtulduğuma doğru dürüst sevinemeden koştum. ağlaya ağlaya koştum.