Biz böyle yeni binaların züt kadar dairelerine dünyanın kirasını istemelerinden iyice bıkmış bir şekilde yürürken kendimizi mahalle aralarında dar sokaklarda gezer halde bulduk. Olm dedim Ahmete, nerelere geldik lan çingen mahallesi falan olmasın buralar. Harbi oğlum lan sakata gelmeyelim dedi, güldük ikimizde. Oradan bi dayı bizim konuşmaları duymuş, “ne varmış yeğenim bizim buralada, çingen mingen olmaz burda” dedi tabi mahallesine laf atmamızdan dolayı da yüzünü ekşitti.

Neyse biz biraz daha ilerledik. Şehrin tarihi harabe konaklarının olduğu taraflara gelmişiz. Harabe marabe ama aralarında sağlamlar da vardı, ne yalan söyleyim eskinin evleri öyle zarif öyle güzel ki şimdikilerde gram zevk yok yeminle.
Hava hafiften kararmaya, gökyüzü güneşin battığı yönden hafiften kızıl bir renk almaya başlamıştı. Tarihi köşklere hayran hayran bakarken birden ortamın sessizleştiğini fark ettim. Arkama bir baktım bizim Ahmet yok..