koşa koşa köşke geri döndük. artık dayanılmaz bir hal aldı durumlar bende. güvenli bi yerde uyuyup eski hayatıma uyanmak istiyorum. sanki her şey kötü bir rüyaymış gibi geliyor. keşke rüya olsa diyorum kendi kendime.

köşke girdik kapıyı çalıp. enişte gelmiş. herkesin neşesi iyi. büyük salona geçmişler tekrardan. sanki hiçbir şey olmamış gibi eğleniyorlar. büyük halam şarkı söylüyor. biralar açılmış. çerezler yerlerde. gayet rahat bir ortam. ulan dedim içimden bunlar nasıl demin olanlardan sonra hemen normale döndüler. vay arkadaş demek ki olay buymuş babamın dediği. bunlar gamsız. beni de korkuttular o yüzden böyle şeyler yaşıyorum diyorum. ama ulan telefondaki kendi sesim? bekçi? ermanın anlattıkları?...

ben de açtım bi bira bizim çocuklarla içiyoruz. kalabalık ve gülüşmeler şarkılar iyi geldi. salonda herkesle oturuyoruz. ortanca halam ''kitaplardaarama, yarın seni bizim mahzun'a zütürelim. mükemmel falcıdır. istediğin liseye girip giremiyceğini de söyler'' dedi. yok ya ne gerek var eheh eheh diye güldüm. ulan biri bitiyor diğeri başlıyor. fal nerden çıktı şimdi. nasıl bir yere geldim diyorum. hayatımda 2 günden fazla kalmamışım hep de babamlarla gelmişim demek ki o yüzden hiç böyle şeyler olmamış konuşulmamış, ne biçim yere geldim diyorum kendi kendime. yok yok gideriz biz zaten gidicez sen de gel çok beğeniceksin bak dedi halam tekrardan. tamam dedim gideriz o zaman.

hala neden tamam dediğimi bilmiyorum. keşke demeseydim...