Hocanın cansız bedeni odanın zemininde yatıyordu. Etrafta hiçbir varlık yoktu. Yaklaştığımda üstünde bir not buldum ve okumaya başladım:

"Suha, evladım,
Seninle güzel zamanlar geçirdim, bana çok yardım ettin işlerimde, seninle bilgimi, evimi paylaştım. Korkusuzdun onlara karşı birçok insanın aksine sen korkmadın çoğu zaman. Üstünlüğü onlara vermedin. Henüz çok gençsin, önünde çok uzun bir ömür var. Ben ise artık iyice yaşlandım. En fazla 10 sene daha yaşayabilecek durumdayım. Seni onlardan birisinin kurtarması gerekiyordu. Bunu ben yapmak istedim. O varlıklarla anlaşma yaptım. Canımı vermem karşılığında seni rahat bırakacaklarına söz verdiler. Sözlerini tutacaklarına inanıyorum. Kabilemden olanlar seni rahatsız eden varlığa karşı durduğu için iki taraf arasında büyük bir kavga çıktı ve muhtemelen bizimkiler kaybedecek. Daha fazla uzatmak istemiyorum. Sana öğrettiklerimi unutma, zor durumdakilere yardım et ve asla nefsine uyma. Dostun şunları yazmamı istiyor:
Biz dostlarımızı ne pahasına olursa olsun savunuruz."

Yazı burada bitiyordu ancak gözyaşlarım devam ediyordu. Kağıdı katlayıp cebime koydum ve saatlerce orada ağladım.

Dostlarım benim için kendilerini feda etmişlerdi.
Size minnettarım dostlarım, sizi seviyorum...