o güzel geceliği ile kaşımdaydı fakat şuana kadar beni farketmemesi az sonra da farketmeyeceği anldıbına da gelmiyordu.o yüzden sessizce merdivenlerden aşağı inmeye başladım.ona farkettirmeden koltuğa kurulu yatağıma girip yorganı üzerime çektim. sözde kendimce ona uyuyorum numarası yapıcaktım. fakat üzerime dökülen bir bardak su numarayı yediremediğim anldıbına geliyordu.o suyun soğukluğunu bile dün gibi hatırlarım. neyse aniden kalktım ve;
-ne yapıyosun sen ya
-asıl sen benim evimde ne yapıyosun?
-akşam kendi ellerinle aldın beni eve hatırlamıyomusun yoksa?
-hatırlıyorum tabiki ama ne biliyim canım sabah erkenden sessizce kalkar gidersin diye düşünmüştüm. kusura bakma bu kadar yüzsüz olabileceğini tahmin edemedim.

yine gömmüştü beyler. fakat dün anlattıkları aklıma geldikçe susuyordum.bir kadın daha doğrusu bir insan bu yaşta bu kadar acı yaşamayı hak etmiyordu.en iyisi susmaktı...