Birden ayağa kalktı.Bi an gideceğini düşündüm fakat hata etmiştim. Sırtından sarkan yerlerde sürünen deri ceketiyle beraber yavaş yavaş, resmen kendini itekleyerek yanıma geldi ve banka oturdu.Bi süre hiç konuşmadık. Birden konuşmaya başladı;
-Kimsin sen?
(Bi anlık şaşkınlıkla;
-Ben benim.
-Onu sormadım, kimsin,ne arıyorsun burda, daha önemlisi neden yanıma gelip sonra da yetmezmiş gibi saatlerdir ağlamamı izledin?
-Bilmem, birilerinin ağladığını görmeye ihtiyacım vardı belki de.
-Ne biçim fantezilerin var senin ya!Sapık mısın sen!
-Yoo.
-Dalgayı geç. Kimsin sen?
-Benim kim olduğum önemli değil, saatlerdir ne diye ağlıyosun sen burda?Hem belki bi mezar başında ağlasan anlarım da niçin tren istasyonunu tercih ettin?
-Saçma sapan sorular sorma. Neyse, biran evvel şu saçma sorularını kesmen için cevap vericem ama sonra peşimi bırakıcaksın...