Arabayı benim sürmemi söyledi. O sırada arkada çakmağıyla yaranın olduğu bölgeyi önce yaktı ve yaranın olduğu yerdeki deliği bir çubukla genişletti. Sonra da o çubukla kurşunu çıkarttı. En son kıyafetini çıkarttı ve yırtıp yaranın olduğu bölgeyi sardı. (Deliği genişletti, kıyafetlerini çıkarttı falan gibi şeylerden yanlış bişeyler anlaşılmasın, pansuman var sadece beyler!!)

O sırada o gün yatakta yaşananlar aklıma gelmeye başlamıştı. Aslı benden onu ısırmamı böylece hastalığı kendisine de bulaştırmamı istiyodu. Zaten kafam iyi olduğundan dolayı kabul etmiş küçük bir ısırık almıştım. Daha sonra sabah uyandığımızda öldü zannetmiştik. Gömerken kolayca bulabilmek için daha önce de bahsettiğim gibi derine gömmemiştim. Bu sayede uyandığında kolayca topraktan çıkabilmişti. Ve aylarca avlanarak yaşamıştı. 150 küsur kişi öldürmeme rağmen 162 kişinin cesedinin bulunmuş olmasını o an anladım. Artık benim gibi bir vampir daha vardı. Zaten babamın yatıştırdığı yalnızlığım onun vampir olduğunu öğrenmemle yok olmuştu.

Vampir ailesi olarak sonunda vampirliğe saygının olmadığı Bayburt’tan ayrılıp Gürcistan’a, Gürcistan’dan Avrupa’ya hatta belki de “kan emicileri”nin merkezi olan Amerika’nın Penis ilvanya eyaletine giderdik. Ama gideceğimiz ilk yer belliydi: Gürcistan.
.
.
.
Son hızla giderken bir anda arkamızda bir araba belirmeseydi tabii! Sadece bir araba bizi takip ediyordu o an. Polis değilse kim diye düşünürken arkadan yetişip yandan arabaya çok sert bi şekilde vurdu. Araba yoldan çıkıp yan taraftaki dereye doğru yuvarlandı.

5 dakika sonra arabamıza çarpan herif geldi. ilk önce Aslı’yı arabanın arkasından çıkardı. Bu komiser Sedat’tı. “Kızım seni bu pgibopatlardan kurtarmaya geldim” diyordu. Babam ise Aslı’nın üzerine yatıp onu korurken ağır yaralanmıştı.

Ön tarafa gelip silahını çıkardı. “Paaat, paat”. Komiser Sedat göğsüme iki el ateş etmişti. Gözlerim kapanıyodu artık. Baba – oğul ölüyorduk ama mirasımız Aslı’da devam edecekti…

Edit: Hikaye tamamlandı okuyan panpalarımın gözüne sağlık.