Bi cafeye geçip kahve söyledim zaten söylerken de ilkem geldi. Selamlaştık oda oturup bi kahve söyledi. işlerimizde aynıydı zaten hiç sahip olmadığım ikizim gibiydi. Çok benzerdik hem fiziksel hem de karakter olarak. Bütün gün boyunca ilkemin unutamadığı berkecanı dinlemek ile geçti. Berkecan zengin bir ailenin çocuğuydu aslında ailesi olmasa hiçbir halta yaramayan zorla üniyi bitirebilmiş bir çocuktu. Ama ilkem onun aksine daha karakterli ve çalışkan bir insandı ama gönül laftan anlamıyor. Kime denkgeliceği kimsenin aklına gelmiyordu. Neyse sonra vedalaşıp eve geçtim, aslında çok ısrar etti bizde oturalım biraz diye ama ben artık berkecan hakkında bir şey daha duyarsam kusucaktım. Annem ve Alpkan evde oturuyorlardı fakat garip bir şey vardı. ikiside donup kalmışlardı ve salonun ortasında duran eski bir sandığa bakıyorlardı. Sandık tarihi eser gibiydi ama yeniydi. Nolduğunu anlamak için sandığı ve neden böyle oturduklarını sordum ikiside bir şey demedi. Mutfağa gidip bi bardak su aldım ve alpkanın kafasından aşşağı döktüm. Alpkan kalktı odasına gitti normalde bağırıp çağırırdı ama hiç bir şey yapmadı sandığa baka baka gitti. Şok geçirdiklerini düşünmüyordum ama bir şey olmuştu ve düşünceliydi ikiside.