odama çağırdım ve gece boyu herseyı anlattım, ağzı acık benı dınlıyordu..ona da bir isim lazımdı;
Martin...

martin artık gün boyu benım odam da idi, benımle aynı sevıyeye gelmiş bu işleri basarıyordu. bir gün saat 3 civarı idi karnımız acıkmıs evde yemek yok, cebimizde 5 kurus para yok.. neden yemek almıyorduk?

o gün saat 8 e kadardık arastırdık fakat yemek alabileceğimiz bir site bulamadık, oturdugumuz mahalle çok tak tan bir yerdi... aç kalmıstık aksam annem işten geldiğinde yemek getirmişti onu yemıstık. (aşcı idi)

ben yemek sitesi yok bosver kardesım derken martin pes etmiyordu, benden daha hırslı daha kontrolsüz şekilde ilerliyordu.. ben arastırmayı bırakmıstım ama martin benı dinlememıstı sonunda yemek yiyebileceğimiz bir site bulmuştu..

bir pide sitesi idi günlerce - haftalarca pide yiyorduk. martinin kardesleri abilerine sarılıyordu aslında o görüntü tüm bu yaptıklarımıza değiyor gibiydi ama benım de içimi korku salmıstı.. beni martin korkutuyordu kontrolsuz sekılde ilerliyordu ve benım sozlerımı artık dikkate almıyordu...