Nihayet kürsüdeki yerini aldı. Klagib konuşmasını yaptı bilirsiniz "okulu boyadık, sıraları değiştik" tarzı. Konuşmasını bitirdikten sonra yeni sınıflar açıklanmaya başladı. Tarık ve Kaan TM seçtikleri için aynı sınıftaydılar. Koskoca okulda 1 TM 1 Dil 5 FM sınıfı vardı.

Bizde dua etmeye başladık aynı sınıfa düşelim diye. Bartu ve Cihan aynı sınıfa düştü ben ise farklı bir sınıfa. Daha okulun ilk dakikasından gol yemiştim. Ayak üstü sınıfa geçerken bir ton küfrettim.

En arka sıralar olduğu gibi doluydu. Pusuya yatmış binler. Bende olabildiğince hızlı olup duvar kenarı en arkanın bir önüne yerleştim. Nasıl geçicek ulan bu yıl diye düşünürken sınıfa tanıdık yüzlerde girmeye başladı. Nakil gelen kimse yoktu sınıfta.

Klagib her yıl yapılan tanışma faslı derken 1 hafta geçmişti bile. Benim için ne kadar sıkıcı olsada geçiyordu okul. Teneffüslerde tayfa olarak hep buluşsakta dersler geçmek bilmiyordu. Bende sınıfta en yakın olarak gördüğüm kişi olan Koçla takılmaya başladım. Koç ne amk dediğinizi duyar gibiyim. Soy ismi Koç ama hocalar bile Koç olarak sesleniyo isminin o yıl Koç olmadığını öğrendim amk.

Koçu anlatayım size
Yaşıtında Türkiye genelinde güreş 2.si. Final maçında ise bacağındaki bağlar koptu yani 1. olucakken 2.likle yetindi. Ameliyat olmadan da güreşemiyecek.

Koçla konuşurken bir gün
-hocami nakil alıcam gidicem burdan dedi
+nereye gidiyosun amk
-başke yere taşınıcaz derslerde başlamadan gidecez
o an "bu yıl gibsen bitmez" dedim.