1 sene boyunca yaklaşık 40 kişinin kanını emerek öldürmüştüm. Zaten bomboş olan Bayburt sokaklarında birilerini takip edip ıssız olan biyerde öldürüyordum. Pederle cesetleri alıp o doktorları gömdüğüm yere zütürüyorduk her seferinde.

Peder de benim bu durumuma alışmıştı artık. Hatta bikaç tanesini eve atıp öldürdüm. Peder “Ulan milletin oğlu eve kız atar bizimki kanını içeceği kurbanlarını atıyo gibopat bu çoçok gibopat!” Alışmış olmasına rağmen sevmiyordu durumu. Bikaç kez teslim olmamı veya hastaneye yatmamı teklif etmşti. Ama kabul etmedim. Her gün yeni insanların kanlarını tatmak varken hastanede niye acı çekeydim ki!

Bir gece Cumhuriyet Caddesi’nin çıkışındaki bir çayevinde “Tavşankanı çaylar abi gel!” sesini duyunca “kan” sesine kanarak içeri girdim ve kana kana çay içtim. Çay içerken gözüm dışarıda bana uygun insanlar arıyordu. Gözüme bir çocuk çarptı. Canlı kanlı bi çocuktu. Parayı ödeyip hemen takibe başladım. Bir ara sokağa sapınca işte tam şimdi saldırma vakti diyordum içimden. Çocuk bi anda dönüp Chuky gibi suratıyla “Abi ben suri para ver” demesiyle korkudan “Alllllllllaaaaaaaaah” diye bağırarak hemen kaçtım. Ulan en son Suriyeli kanı içtiğimde Kızılay kan çadırına gidip kan dilendim, o zaman deşifre oluyodum amk. Taşak geçtiğimi düşünüp döve döve kovmuşlardı Allah'tan, yoksa ifşa oluyoduk amk.

Bundan böyle kurbanlarımı kızlardan seçmeye karar vermiştim.