Binaya girdiğim ilk günler sanki cennette gezi gibiydi yemekler farklı kuşluk vakti bekleyişi yok hemde eski sınıf arkadaşlarım bana saygı gösteriyordu. Beyler bigün yurda seyda dedikleri bi zütoş geldi pan hani insanda bi tip olur ya ben huur çocuğuyum der aynı o ama o anda yurttakilere ver dese herkes verir bende dahil bende salak kafam diyorum seyda dan öğreneceklerim var yavşıyorum geride durmadan övüyorum.yok hocamız böyle şöyle falan maksat haber gitsin şimdi bakıyorum da x y ve kedicikler gibiyiz o kadar samimiyetsiz ve ruhumuz huur. Neyse bu yarram beni baya sevmiş artık sabah kalkıp bunun abdest suyunu ısıtıyorum sonra yatağını falan topluyorum bu huur çocuğu bugün telefonunu unutmuş yatağında ulan kaç aydır teknoloji den bi haberim bi açıp baktım mesajlara yok mallar tamammı yok bu seneki zekat en iyisi diyorum lan ne ayak ama beynimi gibim kondu tanıyorum hala diyorum seydamıj bi bildiği vardır. işte böyle gel zaman git zaman okulların açılma dönemi geldi. Hala inanmıyorum bizimkilere okula gitmek istemediğimi söyledim beni bıraktılar tak yoluna kardeşimide hayatındaki enbüyük pişmanlığım benim için en büyük tecrübe oldu ama ikizim inanmaya devam etti.