Sonunda Bayburt’a varmıştık. Bayburtlular haricindekilerin ismini duymadığı ıssız memlekete… O akşam hemen yatıp sabahına uzun süredir gitmediğim okula gidecektim. O zamanlar liseliyim tabi.

Sabah kalktığımda güneşten korunmak için her yerimi örten kıyafetler giydim. Peder arabayla Bayburt Anadolu Lisesi’ne bıraktı ve okula girdiğim gibi insanların değişik bakışlarına maruz kalıyordum. Bir süre sonra sınıfın binleri etrafıma doluşmuştu. Biri “Ooo ölümsüz kankam gelmiş be” dedi ve ekledi “Adam ölümle ‘burun buruna’ kalmış ama kurtulmuş dıbınakoyim.” Bunu duyan amk liselileri hönküre hönküre gülmeye başladılar. Hemen ordan ayrıldım.

Öğle arasında yemekhaneye gittim. Yemekte tarhana çorbası vardı. Her ne kadar sevmesem de aç kalmamak için yiyecektim. Çorbayı kaşığa doldurup içtiğimde içimde yanma hissettim. Çorbanın içinde sarımsak vardı amk! Garip garip sesler çıkartarak tuvalete kusmaya gittim. Sarımsak ndıbına içimde ne varsa çıkarttım. “Vay amk demek filmlerdeki gibi sarımsak harbiden de vampirlere zararlıymış” dedim kendi kendime.

Akşdıbına doktorla randevumuz vardı. Cildimi kontrol etti, vampirlik seviyemi sorguladı ve A rh+ kan getirdi. Doktorun söylediğine göre illaki kendi kan grubum olması da gerekmiyomuş bu hastalıkta istediğim kanı içebiliyomuşum.

Tedavimi yaptırdıktan sonra doktora istediği parayı verdim. Sonra da hastaneden çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Eve doğru yürürken o gün bende bir değişiklik olduğunu hissediyordum. Doktorun verdiği kan yeterli olmamış gibiydi. Yolda gördüğüm her insana, kediye köpeğe saldırıp kanını içesim geliyodu. Dedim satanist olup kedi kanı mı emsem, kimse vampirliğimi de fark etmez diye ama Bayburt’ta satanist ne arar amk. En iyisi yakın bi zamanda pederle Kop dağlarına çıkıp avlanırız diye düşündüm.