Holdeki lambanın ışığı kapıları olmayan odalara hafif bir ışık veriyordu. belli belirsiz seçilen eşyalarımızı bulup giyindik. Odada bir sedir ve yerde de minder vardı. Şu şark köşelerinde olan duvara dayanmış motifli yastıklardan vardı. ali kendini yerdeki yatağa attı hemen. Sen alışık değilsindir dedi burada ben yatarım. Ben de itiraz etmedim. Etsem de bir şey değişmeyecekti. Ali hem misafir ağırlama konusundaki örflerinden vazgeçmezdi, hem de çok inatçıydı. Ben de sedirin üstündeki yastığa sırtımı dayadım. hemen yanımda pencere vardı. boynumu büküp yarı uyuklamaklı, gökyüzünü seyre daldım. Aman Allah'ım.. Biz şehir de ne çok şey kaçırıyormuşuz. Gökyüzü billurdan bir avize gibi önüme serilivermişti. Sanki tüm galaksi gözümün önündeydi... bir müddet seyretim gökyüzünü. Ali uyumuştu. Furkan da uyumuştu. Öküzboğan sesli horultusundan uyuduğunu anlamıştım. Fatih de uyumuştur herhalde. Aynı evde kalıyorlardı. Alışmıştır herhalde diye geçirdim içimden.
... Dışarıdaki rüzgarın uğultusunu duyabiliyordum. boynumu hafif eğip mezarlığa doğru bir göz attım. Mezarlık Ayın parıltısıyla aydınlık duruyordu. Upuzun selviler rüzgardan sağa sola sallanıyordu. Dedesinin mezarı ilişti gözüme bir an. Adamcağız yıllarca tam da benim olduğum yerden mezarını gözlemlemişti. Mezarlığın içlerine doğru her yer karanlıktı. Ağaçlar içeri ışık girmesini engelliyordu.
Yatmaya karar verdim ki gözüm mezarlığın dışındaki hafif tümsekliğe takıldı. Dikkatlice bakmaya çalıştım. gerçekten de bir mezar vardı. Sabah görüğümüz, mezarlığın dışındaki yalnız mezarın aynısıydı. Ama onu mezarlığın diğer ucunda görmüştük. Gelirken bu mezarı gördüğümü hatırlayamadım bir an. Hızlıca düşümde bir tur attım. Kafam karıştı. Normalde dikkatli biriyimdir aslında. Kafam karışmıştı sanırım, tersim dönmüş olabilir dedim kendi kendime. Yatağıma yattım. Çarşaflar mis gibi sabun kokuyordu. Öylesine yorgundum ki, birkaç saniyeye dalmışım.