Güzel bir geceden sonra çay kahve faslı derken vakit bir hayli geç oldu. Ufaktan toparlanmaya başladık. inanırmısınız o kadar insan bir anda sofrayı toparladı hızlı bir şekilde bulaşığı vs halletti ve dağılıverdiler. Ben böyle tez canlı bir topluluk görmedim daha önceden. Sonrasında bizler de iyi geceler dileyip ayrıldık. Yolda giderken sokaklar oldukça karanlıktı. turuncu ışıkları olan tek tük sokak lambalarından başka ışık yoktu. Evlerde de pek ışık yoktu. Sanki köyün tamamı inzivaya çekilmişti. Bozkırın hafif serinliği ve kokusu akşam esintisiyle yüzümüzü yalıyordu. birden kendimi öylece yorgun hissettim. Uykum gelmişti iyice. Arada bir uyuz ve ürkek sokak köpekleri geçiyordu yanımızdan.
Bir müddet sonra eve vardık Ev oldukça karanlıktı. Gülhayat abla kapıyı açtı. Ali telefonunun ışığıyla ortalığı aydınlatmaya çalışıyordu ama pek işe yaramıyordu. Sene 2002, öyle flashlı cep telefonları falan yok. duruma alışık olan ablası yanında getirdiği kibriti çaktı ve kapının girişindeki sehpada duran idare lambasını yaktı. ortalığı loş bir aydınlık kapladı. Sonra lambayı tavandan sarkan ancaya astı. ortalık böyle daha iyi aydınlanıyordu. Ali de odanın öteki ucundaki diğer idare lambasını alıp yaktı. Ablası lambayı ve kızları da alıp üst kata çıktı. Herkeste br yorgunluk ve uyku hali vardı. Fatihle Furkan diğer odada kalacaklardı, aliyle ben de dedesinin eski odasında.