Ne yapacağımı şaşırdım, hiç böylesine sert ve öfkeli görmemiştim onu, gözlerim hafiften dolmaya başladı. Tam o anda babam yumruk haline getirdiği ellerini açtı ve beni itti, o an gözlerim dolu “Baba, sen böyle şaka yapmazdın” dedim, der demez “Ne şakası ulan, al oyuncağını odanda oyna, çekil önümden şimdi” şeklinde karşılık verdi. Oyuncağı aldım, koşar adımlarla odama gittim ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. Bu mu olacaktı bu bekleyişin sonu? Yaptığım onlarca blöfün, kötülüğün intikdıbını mı alıyordu babam? Hayır, yapmazdı böyle bir şey babam, benim babam yapmazdı. Az önce yaşadıklarımın babamın bir şakası olduğunu düşünmeye karar verdim ve tekrar koşarak yanına gittim.