2. Seneye girmistik .Defne'mle iyice yakinlasmistik .Ama o sene Defne'nin hayati gibildi .Annesi kan kanseri olmustu .3 hafta okula gelmedi .Bende gelmedim .Hep onlaydim .Ailesi taniyodu beni .Abisi biraz kildi bana ama anlamisti Defne'ye deger veridigimi .Hergun hergun onlarin evine gidiyodum .Pederden azar isitiyodum hep ama gibimde degildi .Sevdigim biricigimin hayattaki en sevdigi insan gidiyodu .Annesi . Hep hediye alarak gittim evlerine .Hep elimde bisey vardi . Bi sure sonra Defne bunalmisti artik ve bana sunu dedi : (Tarih:5 subat )
-Zenci bak toparlanmam gerek biliyorum hep geliyosun ama yalniz kalmam gerek annemle olmam gerek okulu benim yuzumden astin
Sonra odasina gitti bana bi kitap verdi Heidiydi . Ve sunu dedi :
-Zenci bak ben kucukken annem bunu bana hep okurdu bak toparlaniyim bu kitabi senden geri alicam beraber okucaz yemin ederim zencim
Bisey diyemedim ciktim gittim .Okula dondum .Hersey anlamsizdi onla yurumemek ona bakmamak onla 1 tostu paylasmamak onla ayni bardaktan cay icmemek cidden cok kotuydu .