O zaman geçen sene Ekim de yazdığım yazıdan ufak bir anektod sizlere..

Yıkılıyor kurduğum her cümle kurmuş olduğum hayaller gibi.
Yapayalnız kalıyorum gecenin aydınlığında simsiyah bir ışık gibi.
Yokolup yıkılıyorum.
Kaybediyorum aklımı, anılarımı ve en çok da kendimi.
Ben kaybolurken bu siyahın içinde mavi gibi.
Anlamlı anlamsız cümlelerimle.
Terkediyorum kendimi herşeyi
Bitiriyorum ya da yitiriyorum
Hangisi doğru bilmiyorum bitirmek mi yitirmek mi?
Sadece yokolup yıkılıyorum hiç düzelmeyecek tekrar varolmayacak gibi.
Sadece bitiyorum..
3 Ekim 2015

Varsa dinleyecek kardeşim yazsın anlat diye. Daha çok var böyle..