Panpam aynı şeyleri 3 yıl önce yaşadığımdan ne hissettiğini anlayıp bildiğimden sana birkaç naçizane benim bu durumdan kurtulmamı sağlayan tavsiye vereceğim ben çocukluğumdan beri melankolik kafasını kalem kağıttan ayırmayan bir insandım ama bu benim normalimdi, bunu dibe vurduğumda anladım kötüydüm ve öfkeliydim öfke nöbetleri geçiriyordum olay ciddiye binince pgibiyatriye zütürüldüm zorla ilaç kullanmaya başladım şimdi sana diyeceğim o ilaçları bırak bir gibe yaramıyorlar çünkü insanlıktan çıkmıştım istesemde ağlayamıyordum sinirlenemiyordum uyuşuk ve uykuluydum bıraktım ilaçları rahmetli dedem aklıma geldi bal derdi dedem bal bütün sorunları çözer babam beni dövdüğünde dedemin yanına giderdim şimdi sana bir şey yedireceğim hepsi geçecek derdi bir tatlı kaşığı bal verirdi (pgibolojik) ben geçtiğini düşünüp kucağında uyuyakalırdım dedemi tanısaydın sen de çok severdin eminim neyse ben her sabah kalktığımda bir kaşık bal yemeye başladım ve kendimi daha iyi hissettiğimi düşündüm olmasam bile öyle davrandım bir süre sonra baktım ki harbiden daha iyiyim kendine tutunacak bir şey bul işini sevmeye çalış kendi mutluluğunu bunlar ailen bile olsa başkalarına endeksleme hayatının merkezinde sen varsın unutma sen, sen ve sen eğer kız arkadaşın kendini kötü hissetmene neden oluyorsa bırak onu kimsenin senin üzerinde böyle bir etkiye sahip olmaya hakkı yok ve hayatındaki kimse senden önemli değil başını kaldır odaklandığın şey dertlerin değil nasıl hissetmek istediğin olsun bir sonraki adımsa kendini öyle hissettiğine inandırmak, kendine iyi bak