Bana dayanmamı söyledi ve başımı okşadı. Terlediğimi hissediyordum çünkü çok sıcaktı. Yatak gibi bir yerde uzanıyordum. O ise baş ucumda bir sandalyedeydi. Kolundan tutarak yatağa çektim ve kucağıma oturdu. Sürtünmeye başladık. Yüzü aynı fotoğraftaki gibiydi. Külodunu sola doğru sıyırdım ve 19 santimlik yannanımın başını dıbına yasladım. Kökleyebildiğim kadar köklememe rağmen sadece 13-14 cm kadar bir şey alabilmişti. Bu içten içe hoşuma gidiyordu. Kucağımda aşağı yukarı yapmasına izin verdim ve bu sürede bende göğüslerini avuçladım. Boşalmaya yaklaştığımızı hissediyordum.

"Kunfeyekullahi Aleyhim!"

"Cinnetül Kahhari!"

ve daha hatırlamadığım bir çok şeyi bağırarak söyledi. Sanırsam arap bir kız gibiyordum. Sonunda boşalmıştım. kafasını göğsüme koydu ve yanıma uzandı. Hayatımın en huzurlu 2 dakikasıydı. Ardından uyandım ve baksırımın ıslak olduğunu gördüm...

Yatağımın yanına baktığımda ise bir sandalye gördüm. Ben tek yaşıyordum ve o sandalyeyi oraya benim koymadığımdan emindim. Birinin uykumdayken beni izlemiş olma ihtimali tüylerimi diken diken etti.

Ayağa kalktım ve ışığı açtım. Çocuksu bir şekilde dolaba baktım. Sanki içerisinde birinin gizlenme olasılığı varmış gibi. içeriden gelen seslerle vücudumdaki her bir iliğe çekilme yaşadım. Biri konuşuyordu. Telefonda olmalıydı. Işığımı kapattım ve kapıyı hafifçe araladım.

Aradaydı. Arkası dönüktü. 1.80 boyunda bir adam. yaklaşık 80 kilo. Çıkarımlarıma göre sporcu. Çok atletik duruyordu. Odamda saldırı için kullanabileceğim her aleti gözden geçirdim ama elle tutulur bir şey yoktu. Böyle bir durumla başbaşa kalma olasılığımı hiç düşünmemiştim ki! Elime bir vazo aldım ve tekrar araya baktım.

Ama orada yoktu.

Bütün evi aradım ama kimse yoktu.

Tamamen yalnızdım...