Beni asla terketmeyeceğine yemin et!" dedi. Sırf arıza çıkarmasın diye, "Yemin ederim!" demek zorunda kaldım. Şermin ise tehditkar bir bakışla, "Bak, eğer sen de beni o huur çocuğu gibi terk edersen, bu sefer valla da billa da öldürürüm kendimi!" dedi. Bunu dedikten sonra gözleri dolmuştu. Herhalde zütünün yanağındaki dövmedeki (P) harfiyle başlayan bin bunu terketmişti. Onu teselli etmek amacıyla, saçlarını okşayarak, "Korkma, ben seni asla terk etmem aşkım!" dedim. Anlık durumu kurtarmak için söylediğim her cümlede, kendimi biraz daha batağa çekiyordum. Evet, başıma belayı çoktan almıştım ve bu işten nasıl kurtulacağımı bilmiyordum.

Bu canımı sıkan konuşmadan sonra yarağımın da keyfi kaçmış ve sertliğini kaybetmiş, inmişti. Şermin ise mutluluktan rüya aleminde geziyordu. Sımsıkı sarılmıştı bana, nerdeyse nefes alamıyordum. Şermin'e, "Bizimkiler merak etmesinler, gidelim mi?" dediğimde kendine geldi. Kafasını göğsümden kaldırdı ve "Ben çok salağım yaa! Kusura bakma aşkım, sen daha boşalmadın!" dedi. "Boşver önemli değil, yarağım indi zaten!" dedim. "Yok yok, seni boşaltmadan bir yere gitmiyoruz aşkım!" dedi ve aşağı kayarak, inik yarağımı yalamaya, emmeye başladı. Taşaklarımı avuçlayıp, inik yarağımı komple ağzına alıyor, emiyor, somuruyordu. Yarağım yeniden kazık gibi olunca doğruldu ve "Nasıl istersin aşkım, sırtüstü mü yatayım, domalayım mı?" diye sordu. Tercihim belliydi, "Domal!" dedim.