Beylikdüzü zincirlikuyu metrobüs hattında başıma gelen bir olayı paylaşmak istiyorum. Nasılsa günümüzde hiçbir tesiri olmadığı için bari buradan yazayım da içim rahatlasın.
iş çıkışı bindiğim metrobüs tabii ki yine dopdolu. Millet nefes almakta bile zorlanıyor. Amele sümüğü gibi cama yapışmışız zaten yorgunuz ölmüşüz... Bir adam bindi durak ismini hatırlamıyorum sadece güneş gözlüğü var gözünde. Adam dediğim de 30lu yaşlarda. E dolu haliyle yüzyüze kaldık adamla. arkamı dönsem ne olacağı belli olmaz ben de dedim dayan kızım bir kaç durak. derken adam bir anda hızlı nefes almaya başladı. ilk anlamadım öfleyip püfledim belli etmeye çalıştım kendi çapımda. öyle olunca biraz geri çekti kendini ve tekrar yanaştı tekrar hızlı hızlı nefes almaya başladı.
Yani bir şeyler oldugunun farkına vardım fakat hiçbir şekilde ne söz ne fiziksel bir hareket olmadıgı için diyecek bir şey de bulamadım.
Sözüm o ki, biz bu tür olayların daha ileri boyutlarına çok şahit olduk. bu ülkede insan olmanın yanında kadın olmanın zorlukları hesaplanamaz derecede. yazık.