Şimdi sıra bize gelmişti. Kalan 52 kişimiz masanın önünde tek sıra halinde sıraya geçmeye başlamıştık. Yine herkesin o küçük kalplerinde kendi kalplerine zor sığan bir heyecanla...

Ben ortalardaydım. Önümde 15-20 çocuk vardı. Sırası gelen elini torbaya daldırıyor, biraz karıştırdıktan sonra eline gelen ufak kağıt parçasını çekiyor ve sıradan ayrılıyordu. Bazısı daha okuma yazma bilmediğinden yanındaki arkadaşına okutmaya çalışıyor, bazısı daha yeni gördüğü kelimeyi okumakta güçlük çektiği halde okumaya çalışıyordu. Bazıları da orada hazır olan askerlere giderek çektiği kağıdı okutuyorlardı.

Sıra adım adım ilerledikçe ellerim terlemeye ve kalbim daha da küt küt atmaya başlamıştı. Küçük bedenimin dayanması için kendimi sıkıyordum. Ve sıra geldiğinde önümdeki Halid Ağa'ya baktım. O da bana tebessüm ederek baktı. Sonra elimi torbaya daldırdım. Kağıtları hissettikten sonra biraz karıştırarak elime gelen ilk kağıdı çektim. Ve elime aldım.

Okuma bilmesem de o heyecanla kağıdı açmıştım. Bilmediğim şekilleri görünce kağıdı Halid Ağa'ya uzattım. O da kağıdı alıp yüzüme bakarak okudu. " Bursa ili inegöl Kazası".