Sağ bileğimi sıkıca kavramıştı. En son duyduğum şey o kulakları sağır edicek derecede olan haykırma sesiydi. Tekrar. Bayılmıştım.. Bu sefer korkudan. Uyandım, pars yine yoktu etrafa baktım hala kulübedeydim. Köşede olan ufak camdan dışarıya baktım.. Gece olmuştu. Nedenini bilmiyordum ama ağlıyordum. Sadece ağlıyordum..

Pars içeriye girmişti.

P: artık korkmana gerek yok. Bitti olacak olan şey. Beraberiz birlikteyiz. Kimsen yoktu artık sen varsın. Kardeşim olarak seni hayatıma dahil ettim. Kes sesini ve diyeceklerimi iyi dinle.( ağlamama sinirlenmişti.)

Pars ne yaptın bana dedim koluma bakarak. Hıçkıra hıçkıra ağlamam pars kes sesini dedikten sonra biraz dinmişti.

P: artık benim tek kişilik sürümsün barış anlıyor musun ?
B: pars yeter artık beni evime bırak annem merak edicek.
P: kalk hazırlan, kimseye yarayı gösterme. Ve bugün olanlardan kimseye bahsedersen ikimiz birden yanarız unutma..