Pazar sabahına uyanmıştım. Babam her zamanki gibi sekizde atletle tv izliyordu uyuyup uyanmadığı belli değil bir vaziyette. Yahu bari pazar günleri uyu be adam. Neyse annem hala uyanmamış belli. Kahvaltı kokusu yok henüz. Ara sırada neden annen uyanmıyor diye söyleniyordu. Aslında bana söylemiyordu ama işte neyse. Kendi kendine cevaplıyordu. Bi on dk sonra uyandı annem. Daha elini yüzünü yıkamadan kahvaltı hazırla demesiyle sirkelenmişti kadıncağaz. Sevmiyordum bu huylarını. Bana ters düşünce de daha beter olmuştu hislerim. Benim saçımı bırak bari annemin uykusuna saygı göster saat dokuz bile değil be baba. Bunları içimden söylüyordum tabikide. Annem kahvaltı hazırlamaya geçti. Babamın ekmek almaya git deyişi buz kestirdi ortamı. Sanki tuzaklar kurmuş yola mk. Öldürecek yolda ölmemi ister gibi. Itiraz mı edebilirsin mk babaya. Kalktım içimden söylene söylene gittim.