Yarağım Zeynebin zütünün içinde küçülmeye başlayınca çekildim. Boxerimle eşofmanlarımı giydim. Zeynep de bu arada pijamasını ve külodunu çekmiş, üstünü başını toparlamıştı. "Biz gidelim artık!" dedi Zeynep. Rabia ile kol kola girmişlerdi. "Tamam!" dedim, kapıya kadar eşlik ettim. Onları içerde bekletip kapıyı açtım, dışarıyı kontrol ettim. Kimse yoktu görünürde. Önce Zeynebin dudaklarını öptüm. Sonra da Rabia'nın dudaklarını öpüp, "ikiniz de çok güzel gibişiyorsunuz! Kimseye yakalanmadan gidin şimdi, sonra görüşürüz!" dedim. Tam çıkacaklarken, Rabia, "Haa, Vedat abim seni soruyordu, düğünde görememiş seni!" dedi. "iyi tamam, yarın görürüm onu!" dedim. Ve geldikleri gibi sessizce gittiler.

Demek ki Rabia, Fikriye halamın kızıydı. Yani bizim muallak Vedat'ın bacısını gibmiştim