Yağmur yağıyordu. Otomobili almadan sokakta boş boş ilerledim. Yaklaşık 1 kilometre yağmur altında yürüdükten sonra karşımda bir bar belirdi ve içeri girdim. Ufak, şirin bir bardı. Genç çocukların çalıştığı eğlenceli, samimi bir yerdi. Masalardan geçerken biri dikkatimi çekti. Bu markette ki kasiyerdi. Hemen yanına yaklaşıp ,iyi akşamlar, oturabilir miyim, dedim. Tabii ki hayır, lütfen beni rahatsız etmeyin, cevabını aldım. Lütfen, bir saniye; beni hatırlamamış olamazsınız. Ben her zaman sizin yanınızdayım, iletişim halindeyiz. Nuggetlar, nutellalar aldığım zaman o ürünleri size verip fiyatı okutuyordunuz. Çalıştığınız marketin iyi bir müşterisiyim. Lütfen kendimi tanıtmama izin verin, lütfen, dedim ve kızla konuşmaya başladık. Kız sözlerimden samimiyet sezmiş olacak ki yanından ayrılmamı istemedi, bana bira ısmarladı. Giydiği kıyafet: dar bir mavi pantolon, cici, ufak ayakları için sandalet ve mütevazi bir tişört. Göğüsleri her zaman ki gibi dik ve hoştu. Beli inceydi, harikulade görünüyordu. Sürdüğü dudak parlatıcısı dudağını ağzıma almamı teşvik eder gibiydi...