yanına gidip sarıldım kız hüngür hüngür ağlıyordu uzun müddet kendimize gelemedik ben kendimi daha fazla tutamadım kızın omzuna yaslandım hüngür hüngür ağlamaya başladım zerre kadar duygusal biri değilim hayatta her türlü pisliği gördüm fiziken ve ruhen güçlü biri olduğuma inanırım ama helen beni değiştirmişti tüm kimyam bozulmuştu kolpaçina'daki adamın dediğine benzer bir şekilde kendimi deli gibi yapmıştım sana tekrar görüşeceğimize söz vermiştim sözümü tuttum dedim saçma gelecek ama helen gittikten sonra hep başına bir iş gelecek bir daha görüşemeyeceğiz gibi hissediyorum bir nevi paranoyak olmuştum