vize işleri filan çok uğraştırdı ama halletmiştim helen'in abisini aradım zaten bana her konuda yardımcı oluyordu kendi abim gibi hissediyordum özlem dayanılmaz bir noktaya gelmişti bazen helen'le görüntülü konuşurken göz yaşlarımı tutmakta zorlanır hale geliyordum öz annemi sevmiyordum ama helen'i bir çocuğun annesini sevdiği gibi seviyordum helen bir şey dediği zaman herkesten çok dikkate alıp yapmak için elimden geleni yapıyordum o yüzden hayatımın ayrılmaz bir parçası olmuştu