Veli abiye söyledikten sonra hastaneden çıktım hiç bilmediğim bi yerdeydim ve arabam uzakta kalmıştı. Cebimdeki parayı kontrol ettim, 120 liraya yakın para vardı, hemen bi taksiye atladım ve Munise teyzenin evinin adresini verdim. Taksiden indim parasını verip sonra koşar adımlarla yukarı çıkıp kapıyı çaldım. Munise teyze açtı kapıyı " Ya weing evladım sabahtan beri meraktayım bende seni arıcaktım" dedi. Bişey anlatıcağımı söyledim, içeri davet etti. Hemen konuya girdim, " Munise teyze, Eylülün babası nerde?". Ben bunu dediğin an kadıncağızın yüzü düştü.

"Oğul bu sadece seninle benim aramda olacak bir konuşma Eylül bilmeyecek. Eylül babasını bir trafik kazasında kaybetti diye biliyor fakat babası yaşıyor. Hatta inanılmaz zengin bir vaziyette şu an. Yıllardır Eylülün her masrafını o karşılar, Eylül benden ne isterse akşdıbına babası onu alır ve Eylül ben aldım zanneder. Babası, kızım üzülmesin diye ondan uzak duruyor yoksa senelerdir ona yakınlaşmak için fırsat bekliyor. Neden sordun ki yavrum? " dedi.

Tabi o sırada ben ağlamaya başladım. Düşünsenize beyler yıllarca babanızı ölü biliyosunuz, ama o yaşıyor. Ne istediğinizi, ne sevdiğinizi, ne yapmaktan hoşlandığınızı herşeyi biliyor. Munise teyze tekrar sordu" Evladım niye sordun niye ağlıyorsun? "
Bende sonunda diyebildim " Munise teyze, Eylülü babası dün hastaneden taburcu ettirmişti, kendi evine zütürmüştü biz yine bir şekilde Eylülü hastaneye zütürdük fakat durumu pek iç açıcı değil, velayetide sende acaba bişeyler yapabilirmisin? " dediğim anda zaten Munise teyze ayaklanmıştı bile.