Viktor gitmişti. Hayatımdan kayıp gidenler arasına Viktor'da eklenmişti. Hüzünler ve kederler ardı sıra geliyordu. O yaşlarda ki küçük bedenim bunu kaldırmakta güçlük çekiyordu. Fakat zamanla anlayacaktım ki beni öldürmeyen acılar, bana güç katacaktı.

Viktor kapıdan çıktıktan sonra hemen ayağa kalkıp pabuçlarımı giydim. Pencereye koştum. Elinde bohçasıyla ana koğuştan çıkmıştı. Avluda gözükmüş, ana kapıya doğru gidiyordu. Kapıda ise Halid Ağa ve daha önce benim yüzünden kavga ettiği askerde dahil birkaç asker vardı. Halid Ağa'nın yanına geldi. Elini öptü ve uzunca sarıldı. Halid Ağa'yı öyle görünce buradaki askerlerin de oğlanların da gerçek babası gibi olduğunu anladım. Sonra Halid Ağa bir eliyle gür sakalını sıvazladı diğer eliyle Viktor'un omzuna elini koydu. Kavga ettiği askere dönerek konuşmasını sürdürdü. Sonra askerle Viktor el sıkışıp sarıldılar. Sonra diğer askerlerle de sarıldı. Kapıyı nöbetçi askerler açtı. Ve Viktor artık Acemi Ocak'ından burada geçirdiği yaklaşık 4 senenin ardından dönmemek üzere ayrıldı.