19 NiSAN 2175

Demokratlar artık savaştan bitap düşmüş ve kaybedeceklerini anlamışlardı. içlerinden savaş konseyi başkanı Richard Stolen çıktı ve dedi ki :
- Savaşı kazanmamızın imkansız olduğunu artık hepiniz anlamışsınızdır. Savaş bitince de hepimizin öleceğini...
"Ölümden korkmuyorum!" dedi genç konsey üyesi ve konuşmasına devam etti :
-Benim korktuğum şey aşağılanmak, hepimizin, halkımızın aşağılanması. Bu önerim belki de hepinize çılgınca gelebilir ama ben elimizde kalan bütün nükleer silahları elimizden geldiğince dağıtarak dünyanın her yerine atmayı öneririm. Madem bizim halkımız da bizimle aynı kaderi paylaşacak, o zaman bu kaderi diğerlerine de ödetelim ve bu savaşa girdiklerine hepsini pişman edelim !
Konuşma Richard'ı ağır etkilemiş olacak ki uzun uzun düşüncelere daldı ve gözleri doldu. Birkaç dakika boşluğu izledikten sonra ağlamaklı bir ses tonuyla ağzından şu sözler çıktı :
-Şu pislikleri cehenneme yollamaya hazır mısınız ?
insanların gözlerini kan bürümüştü sanki. Milliyetçi duyguları o kadar ağır basmıştı ki herkes sevinç çığlıkları ve zafer naraları atarak bu kararı kabul ettiklerini haykırdılar resmen.

Konseyin bu toplantısından saatler sonra birkaç tane mühendis nükleer bombaları ve hidrojen bombalarını hedeflere doğru yöneltti ve konsey başkanına hazır olduklarını belirtti. Konsey başkanı da yoldaydı zaten ve hızını arttırarak binaya geldi. Mühendislere emri bizzat yüz yüze verdi ve son kez Amerikan Ulusal Marşı binanın içinde yankılandı. Marş bitince bütün bombalar hedeflere doğru yola çıkmıştı bile.