Yine her zamanki gibi saç baş düzeltmeden aynaya bakmadan okula gittim sabahın 6.30unda. Gittiğimde herkesin bana bir değişik bastığınızda fark ediyordum. Bu çocuk istanbullu değil hocam diyenler vardı. Nasıl olurlardı ki istanbullular. Nasıl anlatmışlardı sana. Mutsuz olmaz mıydık hiç. Herkes yakışıklı mı olmalıydı. Derslerimdeki başarıyla herseyi örtbas etmeye başlamıştım. Ve artık bir kaç arkadaşım vardı. Şimdilik her şey yoluna girmeye başlıyordu. Umutluydum. Çocuktum ama artık daha huzurlu uyuyordum.