https://www.youtube.com/watch?v=KA5etZAKvLQ Yağmur yüreklim. Bizim şarkımızdı. Ben söylerdim ona.

Günlerimiz böyle geçerken Gökçe günden güne eriyordu. Bunu gören babası da aynı şekilde harap oluyordu. Yanında kalmaya çalışıyordum onun hep, moralini düzeltmeye çalışıyordum. Geçecek diyordum,hepsi geçecek. Hani diyor ya geçmiyor dıbına koyduğumun dünyasında. Geçmedi geçemedi. Göz göre göre yalan söylüyordum hem kendime hem ona... Martın 24'ünde kaybettik Mehmet Hoca'yı. Tüm okul cenazesinde. Ama bir Gökçe var orada benim için. Sarılmışım ona. Alya anlamıyor bile ne olduğunu. Etrafında ağlayanlar. Ablasına soruyor babam nerede diye. Ulan en çok da o koyar ya ağlayarak "Gelecek ablam,gelecek" diyor gelmeyeceğini bile bile Gökçe'm.
1 hafta boyunca gidiyorum her seferinde yanına sarılıyorum. Ama artık Gökçe diye biri yok. Gökçe Mehmet Hoca ile gitmiş. Sarılıyorum ona ulanyine diyorum geçecek diye. Geçmeyeceğini bile bile...

https://www.youtube.com/watch?v=YXtBlJB2Udk

1 hafta sonra amcasının yanına gidiyor Gökçe'm Trabzona. Doya doya sarılmak için gittiğim,yanına geleceğim demek için gittiğim terminalde alıyorum ayrılık mektubunu. Son kez sarılıyorum ona. Son kez öpüyorum Alya'yı. Sonra gidiyor Gökçe'm. Yeşil gözleri bakıyor bana son kere yaşlı bir şekilde. Görüşürüz diyorum olmayacağını bile bile. Kalıyorum orada. Dimdik duruyorum gidene kadar gözü kalmasın arkada diye. Bakmıyor da zaten.Sonra çözülüyor dizimin bağları, düşüyorum yere. Bir hastanede uyanıyorum.

işte böyle bitiyor bizim hikayemiz. Bir gece masalı bitiyor gerçeklerin şafağında. Haberini aldım şimdi 9 Eylül Hukuğa girmiş. Her şeyin en iyisine layıksın sen Gökçe'm. Her neyse çok konuştum beyler, ağlattınız beni gece gece. Hepinizin yüreğine sağlık. Allah'a emanet olun.