“Lanet Olsun! Hemen buradan kaçmamız gerek!” diyerek Onur’u kolundan tuttu ve ileriye doğru fırlattı. Onur arkasına baktı ama bir şey göremedi. Sonra gitgide yükselen at toynaklarının sesini duyduğu yöne doğru baktı ve içinden küfretti. Tam tdıbına üç bin civarı süvari bulundukları kalenin yakınına doğru geliyordu.
Etraflarında gördükleri ilk atın sırtına atladılar. Rodney’in atı kaslı büyük bir savaş atıydı. Onur’un ki ise normal standartlarda bir attı ama görünüşüne oranla hızı beklenmedik kadar iyiydi. Onur ve üvey babası hiç zaman kaybetmeden atları dörtnala sürüyorlardı. Onlarla birlikte kaçan bir kısım asker ve çiftçiler kalenin içine girmek üzere nöbetçilere köprünün kapısını indirmeleri için yalvarıp yakarıyorlardı. Kaleye girmeye hiç niyetlenmemiş olan Onur ve üvey babası Rodney kalenin etrafını dolaşıp ormanlık alana dalmıştı. O sırada yaşadıkları şoku yeni yeni atlatmaya başlamışlardı. Gordonia Eyaleti’nin ormanı aşırı derece karanlık ve sık sık ağaçlarla dolu olan bir yerdi ama normalden daha büyük ağaçlar bulunuyordu. içinde bin bir çeşit av hayvanı bulunuyordu. Tabi bu kadar hayvanın içinde krallar gibi yaşayan vahşi hayvanlarda vardı.