Büyükannemin evinde küçük bir deniz ve 2 tarafında ağaçlar olan , etrafı doğal çitlerle çevirili bir evdi. Kötü bir yolu vardı.Ama annem arabayı evin yakınında sürünce sanki bir kale görümüşüm gibi heyecanlandığımı hatırlıyorum. Çocukların çoğu Victoria'yı ürpertici bulmaktaydı ama büyükannemin evi benim için harikalar diyarıydı.Her ziyaretimiz maceralıydı. Evde yeni odalar ve köşeler arıyordum.O özel günde tavan arasına geçiş sağlayan , çivilenmiş bir kapı buldum.
Arabanın kapısının açılmasını bekliyordum. Kapı açıldığında arabanın önündeki açıklık alana koştum. Verandayı çevreleyen mavi boyalı tahta basamaklardan atladım. Kapının kilitli olmadığını biliyordum , kapıyı açtım ve arkamdan çarptı. Büyükannem mutfakta çalışıyordu. Bana dönü ve gülümsedi.

"Her zaman burada olduğumu biliyorsun." Kıkırdadı ve dizlerinin üzerine çöktü.