kıza çocuk işine olumlu baktığımı söylemiştim ve 2 hafta sonra kararım değişti ne kadar lanet bir insandım. kendimden nefret ettim öyle güzel düşünceli kızı üzüyordum. haketmiyordum ben ne onu ne serveti. çocuk yapalım dedi bende hep erteledim kız üzülmeye başlamıştı.
çok ısrar edşnce bende çok meraklısın çocuk yapmaya yapmak değil marifet asıl bakabilmek dedim. kızın gözleri doldu ve demek benden anne olamayacağınımı kast ettin dedi bende hayır ama çok istiyorsun neden dedim.
Aşkımızın bir meyvesi olsun istiyorum dedi. kız ağladı ondan sonra bende ne kadar aşağılık bir adam oldum böyle dedim.Ve çekip gittim ertesi gün ortalık sakinken erkenden geldim ve bir güzel seviştik gibiştik. söz verdim tekrar ama o sözden sonra daha hiç üzmedim onu ama çocuk mevzusunda sıkıntı olmuştu ben gerekli şeyleri yapmama rağmen