O zamanlar 16 yaşındaydım. Annem ve babamın kavgaları son raddeye gelmiş ve artık boşanma kararı almışlardı.Bu işler yaz dönemine denk geldiğim için odamdan hiç çıkmıyordum.
Asosyal biri değildim fakat bu kavgalardan dolayı çevreme epey bi rezil olmuştum bundan dolayı hiçkimsenin yüzüne bakamıyordum.

Birkaç hafta sonra boşanma davasının son buluşmasına gelmiştik ve mahkeme benle kızkardeşimi çağırmıştı. Asıl sebebi velayetlerimizin kime verileceğiydi ve bunu biz seçecektik.

Kardeşim 14 yaşında ve annemize çok bağlı bi insandı. Bundan dolayı Annemizi seçti. Bütün akrabalar benim de annemi seçeceğini sanıyordu fakat ben babamı seçmiştim. Buna babam bile şaşırmıştı.

Babamı seçmemin asıl sebebi maddi konular sıkıntı olmasındı.Çünkü okul dışına günlerimi evde geçireceğimi planlamıştım. Tabii ki ileride bu planlarım suya düşecekti...

Mahkeme gününün akşamı babam bizim doğu ya urfaya gideceğimizi söylemişti. Bunun sebebi ise babam müteahhitti ve çok büyük bir site'nin işini almıştı. Baya zengin olacaktık ve benim evden çıkmama gerek olmuyordu.

Eşyalarımı toplayıp su içmek için odamdan çıkıyordum. Kapımın önünde annem ve kardeşim vardı.Ne var dercesine yüzlerine bakıyordum. Annem gözleri dolmuş bir şekilde bakıp bana şu sözleri söyledi;
-"Senden bunu hiç beklemezdim Murat,sen açık açık benle kardeşini yüz üstü bıraktın... " bunun bana bir tokat gibi gelmesi gerekiyordu fakat o zamanlar ruh halim pek iyi değildi ondan dolayı 'eee?'dercesine yüzüne bakmaya devam ettim. Annem yüzüme tükürüp giderken kardeşimi de zütürdü ve o an en son gördüğüm kardeşimin çoktan ağlıyor oluşuydu.

Mutfağa gittikten sonra banyoya girdim klozeti kullandıktan sonra ellerimi yıkarken aynada kendime baktım.
Ben ne olmuştum? Baya kilo vermiştim gözlerim kıpkırmızıydı saçlarım uzamış sakallarım karışmıştı bazı yerleri kısa bazı yerleri uzundu...

Edit:Hikaye bitmiştir beyler.