Rasim, her zaman ki gibi gündelik hayatına devam etmek için dışarı adım atmaya çalışıyordu. Fakat ne gezer…

Tam kendini dışarı atarken; ya annesi ona okul notları yüzünden söyleniyor yada diğer kardeşleriyle yüksek sesli bağrışmalara, tartışmalara girişiyordu. Yapı olarak Rasim, bu hayata uygun değildi.

Duygusal, sevecen,ağırbaşlı, kendini geliştirmesini bilen hiçbir zaman boş durmayı sevmeyen, lise öğrencisi olan bir delikanlıydı.

Bazen çelişkiye düşüyor, hayata karşı isyan ediyordu. Çünkü o tavırlarını, kişisel özelliklerini babasından aldığını düşünüyor, bunu çevresindeki herkes dile getiriyor fakat buna inanmak istemiyordu. Hiçbir çocuk babasının bir uyuşturucu satıcısı olduğunu bilmek istemezdi. Ve böyle bir babadan meydana gelmek onun için bi nevi utanç kaynağıydı.