Tekrar bir bahaneyle yanına gidip konuşmalıydım. nasıl gidebilirim diye düşünüyordum.o sırada şans yüzüme güldü. bizim temizlikçi abilerden mehmet abinin bir yakını vefat etmişti.oda başsağlığı için izne ayrılmıştı. mehmet abi odaları dolaşır, kirli çamaşırları toplardı. onun yerine ben dolaşacaktım odaları bu sayede onu tekrar görebilecektim.ilk Anouskanın odasından başladım. tabi oraya gitme amacım kirli çamaşırları almak değil, onunla konuşabilmekti. odasına doğru hızlıca ilerledim. kapıyı çaldım, kapı açıldı üstünde tişort altındada kısa şort vardı. adeta bir afetti. çok alımlı bir kızdı, kendine bakıyordu. beni görünce aa emir senmiydin dedi. ismimi unutmamıştı, çok mutlu olmuştum. evet efendim benim dedim. artık bana efendim demeyi bırak istersen emir dedi. peki Anouska hanım dedim. hanımda deme lütfen, bana ismimle hitap edebilirsin hemen hemen aynı yaştayız rahatsız oluyorum emir dedi. Peki Anouska dedim gülerek.