Her yıl yaptığım gibi okulun bitmesiyle soluğu dedemlerin köyünde almıştım. Biraz anlatmam gerekirse, etrafı dağlarla çevrili, civarda başka ev olmayan bir bahçe bir de ev. Bahçe dediğime bakmayın nerden baksan 75-80 dönümlük yer amk. Etrafı ıssızdır.Şöyle ki en yakın komşuya gitmek için bi dağın etrafından dolanırsınız ve yaklaşık 45 dk yürümeniz gerekir.Her zaman uzaylılara ilgim olmuştu, hatta ki reptilian gibi uzaylıların dünyayı yönettiğine inanırdım. Hatırladığım kadarıyla sıcak bir Ağustos gününün ardından hava kararmış, saat gece yarısına yaklaşıyordu. Dışardan bir gümbürtüyle uyandım. Domuz gelmiş olabilir düşüncesiyle dedemin tüfeğine sarılır sarılmaz dışarı çıktım. Hava kararmıştı ve önümü göremiyordum,el feneri nasıl almadım diye yakınırken ayağım taşa takıldı ve suratımın üstüne kapaklandım. Elimde tüfek olduğu için dengemi sağlayamamıştım. Yerden kalkmaya çalışırken aynı gümbürtüyü yeniden duydum ve havalandığımı hissettim. Uçuyordum ama benim isteğimle olan bişey değildi ve hareket edemiyordum. Kafamı kaldırmaya çalıştım ama kaldıramadım.