Merhaba sayın okur eğer şu an bunu okuyosan, şu an kendi hikayenin baş rolundesin. Bense seni bambaşka bir hikayeye çağıyorum. Hazırmısın? *
Bu gün yine herzamanki gibi saat dokuzda uyandım her sabah yaptığım gibi bilgisayarımda " Losing My Religion" şarkısını açtım ve duşa girdim bu şarkı benim duygularımı anlatıyordu bu şehiri üç yılın ardından sevmeye başladım. Sevdiklerimi, anılarımı,umutlarımdan vazgeçerek gelmiştim bu şehire. insan anılarını sakladığı başka bir yere gelince , sevmekte zorlanıyor. Olsun alıştım herşeye yalnızlığa bile.. Duştan çıkmıştım uyuşukluğum üstümdeydi sakallarım uzamıştı kesmedim. Böyle daha iyi hissediyordum kendimi sakkallarım uzunken mimiklerimi kapatıyor yüzümdeki çaresizliği saklıyordu bu beni mutlu ediyordu ve kendime sormak istediğim çok soru vardı ancak korkuyordum cevaplarından çekiniyordum kendimden " Ne oldu sana, ne yaptılar sana Poyraz" diye soruyorum ve sonradan anlıyorumki Poyraz Yılmaz sadece kimlikte yazan iki cümle. Bir şeylere ihtiyacı var ruhumun sanki. Bosluklar oluşuyor yeniden, tam da herşey düzeldi derken... Aslında sadece irem'in onun ellerine ve gözlerine ihtiyacım vardı ve o eşşiz kokusuna.. Adı gibi eşşiz ve ve benzeri olmayan bir güzelliği vardı. Oksijenim olmalıydı o benim o olmassa nefes dahi alamazdım. Bu başladığım kaçıncı hikayeydi bilmiyorum ama o kadını anlatmak bir ömür dahi yetmezdi. Düsünmüyo değilim neydi beni bu kadına bu kadar bağlayan. Neydi ona bu kadar aşık olma sebebim ve o benim ne kadar kalbimi kırarsa kırsın ona darılamam diye düsündüğüm olmuyor da değildi. Bu kadın beni kırmayı hobi haline getirmişti ama işte neyse. Sevgim yüzünden bu kadına 10 seneden fazla katlandım aşk buysa benden size bir tavsiye kimseyi sevmeyin ve kimseye aşık olmayın. Hayatta istediklerinizin bazen olmayacağını kabul etmek zaman alıyor. Üzerinde " Poyraz ve irem" yazan bir davetiye hayal ettim hep hiç bir zaman olmayacak bir hayaldi ama insan hali işte mutlu oluyordum. bir adam hayatında tek bir kadını seviyor ve diğer tüm kadınlarda arıyor. Ben irem'i hiç kimsede aramadım, çünkü onu bir başkasında bulmaktan korktum ve hikayemiz başlıyor sayın okurlar yeterince şuku gelirse devam edeceğim şimdiden kahvelerinizi hazırlayın..