neredeyse hergün buluşuyorduk iş yerim avrupa yakasındaydı oda beşiktaşta çalışmaya başlamıştı iş çıkışı bize geliyordu babasına yakın olduğu için çok geç olmadan eve geçiyordu hergün yemeğimizi yapıyor gidiyordu onu gerçekten çok seviyordum ama yüreğindeki yarayı kapatmam gerekiyordu çünkü o bunu benden bekliyordum yüzünü güldüren yanında huzurlu olduğu bir ben vardım

bir hafta sonu ankaraya dönmeye karar verdim. ankaraya döndüm ve ailemle özlem hakkında konuştum önceden evlenip boşanmış olmasını ailem pek hoş karşılamamıştı fakat bana saygı duydukları için çok birşey demediler bende onun ile ilgili fikirlerimi anlattım babam zamanın daha erken olduğunu askerliği vs çözmem gerektiğinden bahsetti bende gerekirse bedelli yapaarım dedim çünkü ben iyi kazanıyordum ailemin durumuda iyide bizi çok zorlamazdı.

istanbula gittğim hafta rutin işe gidip geliyordum bir cuma günü eve geldiğimde evde kimse yoktu seslendim fakat kimse ses vermiyor sadece tıkırtılar geliyordu