Aklıma estiği gibi bir oradan bir buradan yazıyorum.. Hayatımızı zaten yeterince düzende tutmaya çalışıp belirli kalıplara sığdırmaya çalışmıyor muyuz..? Bırakın biraz da düzensizlik arasında kaybolalım.. Kaybolmak demişken, bazen ilişkilerde yolunu kaybedersin, ya da yolunu kaybettirirler.. O an yalnızlığın tek sığınak haline gelir..

Yalnızlığının karanlığı çökünce, bir hamal gibi yükler yüreğin hatıraları.. Ne kadar belli etmek istemesende yorulursun bitap düşersin.. Hüznün rengi ile boyarsın kalbinin duvarlarını..

Kendini yavaş yavaş soyutlarsın çevrenden.. Bu halinin sorumlusu O'dur, sen kuklası, cevrendikler ise üç maymunu oynayan seyirciler.. Yeni yeni fek edersin, ne kadar yapmacık olduklarını.. Sahte gülüşler, sahte teselliler.. Hepsinden kaçmak icin maskeler ardına saklanırsın.. Hüznün rengi çöker gecene gündüzüne..