evet başlayalım beyler

en son esra ve ceyda kardeşler cafe de taşak geçmişler ve muratın sayesinde kendimi esrayı gibmeye adayacaktım..

eve alkolle geldikten sonra murat sakinleştirdi içmememi sağladı. gittim bi duş aldım filan. ama unutamıyordum lan amk iki kız var ben hesabı isteyemiyorum filan gülüyorlar bana. amk garsonu da bakmıyor bi türlü. sürekli aklımda bunlar geziniyor. muratta işte diyor ki kendinle dalga geçseydin bu özgüven belirtisidir filan. çok önemli şeyler söylüyor ama o an hiçbirşey gibimde değil, kafa gitmiş amk. esrayı gibeceksin diyor ama nasıl gibicem ?

işte unide de kendime böyle sfli arkadaşlar bulmuşum. Sf olmasa da çekingen, içine kapanık, depresyonda tipler. Muratla benim arkadaş ortamım biraz farklılaşmış ama yine de murat ve ben, gerisi yalan. Her neyse bu çekingen çocuklardan birinin adı Tuncay. Hafif şişman, saçları biraz açılmış, böyle Anadolu çocuğu, safta biraz(temizkalpli anlamında), sfli olduğundan hiç şüphem yoktu ama inkar ediyordu. Bu hastalığı aşmanın ilk basamağı kabul etmek beyler, eğer kabul ederseniz artık diğer basamaklara geçebilirsiniz, yok kabul etmezseniz 3-0 hükmen mağlup. Bu tuncayda böyleydi yok asosyalim filan diyordu, çirkin güzel bi kız görse kızarıyor, konuşamıyor saçmalıyordu. Sürekli bize geliyor bende onlara gidiyordum. Böyle iki sfli birbirimizi kandırarak yaşıyorduk mal gibi. Ama Tuncayın sfli olmasının iyi yanıda kendimi ona bakarak görebiliyordum ve çözümlere yaklaşıyordum. Yani bakıyordum çocuğa aynı ben amk, sonra bakıyordum ne sıkıntısı var nasıl çözülebilir, çözümünü hemen buluyordum ama uygulamak kolay değildi amk.

Bu tuncayı niye anlattım peki ? tabi ki sebebi var, ama ileride sırası gelecek, maalesef sırası gelecek. Dikkat!