ARABA (Part 5): Açıkçası beni en çok geren ve bulunması zor olan şeyi bulmuştuk. Bir araba ve arabayı bulmamız beni o kadar mutlu etmişti ki artık aileme kavuşabilecektim, daha güvenli bir yere gidebilecektim, daha fazla insanla beraber olabilecektim. Bu düşünceler beni rahatlatmış ve bugün aksiyonlu geçtiği için yorulmuştum. Yatağım daha önce hiç bu kadar rahat gelmemişti. Uykuya dalmıştım. Burcu'nun, 'Cem, hadi uyan.' sesiyle birlikte uyandım. Onun yüzünü görünce kalbim hızlı atıyordu ve yüzüne birkaç saniye baktım. Utanmış olacak ki kızardı ve geri gitti. Hava sıcaktı bu yüzden kahvaltıyı dışarıda yaptık. Sığınağın etrafı demirlerle çevrili olduğu için rahat bir şekilde kahvaltı yaptık. Sonra Mete sessizliği bozdu.
METE: Bugün o arabaya ulaşmalıyız.
ATAKAN: iyi de daha malzemeleri almadık. Buraya getirmemiz birşey fark ettirmez ki.
METE: Olsun. Arabayı buraya getirmeliyiz.
Plan yapılmıştı. Arabayı buraya getirecek ve getirmeden önce yol için kurtulmuş yiyecek ve su bulacaktık. Yola çıktık. Bizim tarafa doğru insan yiyenler gelmişti. Dün ki kaçışımız onları buraya çekmişti bu yüzden arka taraftan dolanarak gittik. Köşeyi tam dönüyordum ki Mete beni durdu.
METE: Bak biri daha var ve arabaya doğru gidiyor.
Adam hızlıca arabaya doğru ilerliyordu ve arabaya alacaktı. Ama olamaz. Bize lazımdı. Hemen yerimden fırladım ve bağırdım:
BEN: Geri çekil lan! Araba bizim.
O esnada adam davrandı ve silahını çıkarttı. 2 el ateş etti. Iskalamıştı ve hemen arabaya bindi. Ona doğru koşmaya başladım. Arada yaklaşık 200 metre vardı. Koşuyordum. O ise arabaya binmiş düz kontak yapmaya çalışıyordu. 100metre. 50metre. 30metre ve arabanın çalışma sesi duyuldu. Adam bir anda gazı kökledi ve hızla yanımdan uzaklaştı. Bende arkasından bir küfür savurdum. Arkamı döndüğümde Mete yerde yatıyordu. Ona doğru koşmaya başladım. Yanına gittiğimde anladım ki adam ıskalamamıştı. 2 kurşundan biri Mete'nin kalbine ve karnına denk gelmişti. Ağzından sadece 2 kelime çıktı.
METE: K-Kafama s-sık.
O anda Burcu şok olmuş Mete'ye bakıyordu. Ben onu anlamıştım. Kafasına sıkmazsam ölecek ve bir insan yiyene dönüşecekti. Bu durum da başka şansım yoktu. Atakan'a baktım ve o da beni anlamış olacak ki kafasını evet anlamında salladı. Silahımı Mete'nin kafasına doğrulttum. O anda Burcu hayır diye bağırarak çığlık attı. Atakan onu tuttu ve bende silahımı ateşledim. Son nefesini verdi Mete. Burcu çığlık attı. Elimi ağzına kapadım ve konuşmaya başladım.
BEN: Burcu sakin ol. Böyle bir zamanda güçlü olmalıyız. Ağlama hakkımız yok. Mete öldü. Öldürmeseydim bir insan yiyen olacaktı. Sakin ol tamam mı? Bugün araba ve yiyecek içecek alıp geri dönecektik. Araba gittiğine göre yiyecek ve su alıp geri dönmemiz gerekiyor. Onu da yanımıza alamayız. Burda bırakmalıyız.
Ben herşey karşısında şok olmuştum. Ama güçlü olmalıydım. Zorundaydım. Biraz yürüdükten sonra market bulduk ve içini girdik. Hepimiz çantamızı ağzına kadar kurutulmuş etle doldurduk ve hepimiz 1 koli pet şişe alıp sığınağın yolunu tuttuk. Sığınağa vardıktan sonra Burcu ağlıyor, Atakan şok olmuş oturuyordu. Ben mi? Ben ise durumu çoktan kabullenmiş yeni bir plan yapmaya başlamıştım bile.